Een meisje in burgerkleding en versleten ballerina’s liep het kantoor binnen: de medewerkers begonnen haar uit te lachen, zonder te raden wie ze was π²π’
Een meisje in een eenvoudige rok en een oud shirt, met versleten ballerina’s en een rugzak, liep het hoofdkantoor van een groot bedrijf binnen.
Ze bleef bij de receptie staan ββen vroeg kalm:
«Kan ik uw CEO spreken?»
De receptioniste achter de balie keek haar minachtend aan en antwoordde kil: «We hebben geen vacature voor een schoonmaakster.»
«Nee,» zei het meisje zachtjes. «Ik ben hier voor iets anders.»
Achter haar begon het kantoorpersoneel zachtjes te fluisteren en te giechelen.
«Wat doet ze hier?» siste iemand.
«Kijk eens wat je aanhebt! Die rok moet van je oma zijn geweest.»
Het meisje reageerde niet. Ze boog slechts haar hoofd een beetje en bleef kalm staan, alsof ze de venijnige opmerkingen niet had gehoord.
«Pardon,» draaide ze zich weer naar de administrateur, «wanneer kan uw CEO me ontvangen?»
«Ik heb hem voor u gewaarschuwd; hij komt er zo aan,» antwoordde ze met een grimas.
Even later gingen de liftdeuren open en stapte een oudere man in een duur pak uit. Hij zag het meisje meteen en glimlachte, tot ieders verbazing, breed:
«Oh, Anna! Ik heb lang op je gewacht.»
Er viel een stilte in het kantoor. Alle ogen waren gericht op het meisje waar ze net om hadden gelachen. Alle medewerkers waren geschokt toen ze hoorden wie dit meisje was. π¨π«£ Vervolg van de eerste reactie ππ
«Kom even langs,» zei de directeur, zich tot de medewerkers wendend. «Dit is Anna, uw nieuwe directe leidinggevende.»
Anna knikte kalm, haalde een map met documenten uit haar rugzak en zei vol vertrouwen:
«Aangenaam kennis te maken.» Ik heb de projecten van het bedrijf al bekeken en kijk waar we kunnen verbeteren. We bespreken vandaag alle details.
Er klonk geen spoor van arrogantie in haar stem β alleen kalm en zakelijk. En degenen die eerder nog hadden gespot, stonden nu met neergeslagen ogen, niet in staat een woord uit te brengen.
Een van de medewerkers probeerde een ongemakkelijke grap:
«We… we wisten gewoon niet dat je…»
Maar de directeur onderbrak hem met een strenge blik.
«Anna,» zei hij, «je hebt het recht het team in te delen zoals je wilt. Als iemand niet aan je verwachtingen voldoet, kun je besluiten diegene te ontslaan.»
Anna knikte:
«Dank je. Maar ik geloof dat iedereen hier de kans krijgt om te bewijzen dat hij of zij in staat is om niet voor de schijn te werken, maar voor resultaten.»
Ze keek naar degenen die het hardst lachten.
«Ik hoop dat deze dag een les voor ons allemaal zal zijn. En het begin van iets nieuws.»
Anna opende de map, legde de eerste documenten op tafel en zei kalm:
«En nu, heren, laten we aan de slag gaan.»